
Deutsch-Chinesische Enzyklopädie, 德汉百科

Der Autonome Bezirk Ngawa der Tibeter und Qiang liegt im Norden der chinesischen Provinz Sichuan und ist teilweise der osttibetischen Kulturregion Amdo, teilweise der Region Gyarong zuzurechnen, die wiederum von vielen zu Kham gezählt wird. Sein Verwaltungssitz ist die Großgemeinde Barkam im gleichnamigen Kreis. Ngawa hat eine Fläche von 83.201 km².
Dem Autonomen Bezirk unterstehen zwölf Kreise sowie eine kreisfreie Stadt (Stand: Zensus 2020):
Name | Tibetisch | Wylie | Chinesisch | Pinyin | Fläche | Einwohner | Hauptort |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Barkam | འབར་ཁམས། | ’bar khams | 马尔康市 | Mă'ĕrkāng Shì | 6.262 km² | 58.390 | |
Jiuzhaigou | རྣམ་འཕེལ | rnam ’phel | 九寨沟县 | Jiǔzhàigōu Xiàn | 5.084 km² | 66.055 | Yongle (永乐镇) |
Hongyuan (Gakog) | རྐ་ཁོག | rka khog | 红原县 | Hóngyuán Xiàn | 8.341 km² | 46.644 | Qiongxi (邛溪镇) |
Wenchuan (Lunggu) | ལུང་དགུ། | lung dgu | 汶川县 | Wènchuān Xiàn | 3.589 km² | 82.971 | Weizhou (威州镇) |
Ngawa | རྔ་བ། | rnga ba | 阿坝县 | Ābà Xiàn | 10.120 km² | 80.467 | Ngawa (阿坝镇) |
Li (Zhaxiling) | བཀྲ་ཤིས་གླིང། | bkra shis gling | 理县 | Lǐ Xiàn | 3.923 km² | 36.926 | Zagu'nao (杂谷脑镇) |
Zoigê | མཛོད་དགེ། | mdzod dge | 若尔盖县 | Ruò’ěrgài Xiàn | 8.481 km² | 76.712 | Dagcagoin (达扎寺镇) |
Xiaojin (Zainlha) | བཙན་ལྷ། | btsan lha | 小金县 | Xiǎojīn Xiàn | 5.374 km² | 64.813 | Meixing (美兴镇) |
Heishui (Choqu) | ཁྲོ་ཆུ། | khro chu | 黑水县 | Hēishuǐ Xiàn | 3.990 km² | 44.564 | Luhua (芦花镇) |
Jinchuan (Quqên) | ཆུ་ཆེན། | chu chen | 金川县 | Jīnchuān Xiàn | 5.371 km² | 58.068 | Jinchuan (金川镇) |
Sungqu | ཟུང་ཆུ། | zung chu | 松潘县 | Sōngpān Xiàn | 7.837 km² | 66.937 | Jin’an (进安镇) |
Zamtang | འཛམ་ཐང། | ’dzam thang | 壤塘县 | Rǎngtáng Xiàn | 6.637 km² | 44.679 | Zamkog (壤柯镇) |
Mao | མའོ་ཝུན། | ma’o wun | 茂县 | Mào Xiàn | 3.722 km² | 95.361 | Fengyi (凤仪镇) |
阿坝藏族羌族自治州(藏语:རྔ་བ་བོད་རིགས་ཆའང་རིགས་རང་སྐྱོང་ཁུལ།,威利转写:rnga ba bod rigs cha'ang rigs rang skyong khul,藏语拼音:Ngawa Poirig Qangrig Ranggyong Kü; 羌语: Rrmeabba Shbea Rrmea Nyujwju Gvexueaj Legea),简称阿坝州,是中华人民共和国四川省下辖的自治州,位于四川省西北部,川甘青三省交界处。州境东接德阳市、绵阳市和甘肃省陇南市,南界成都市、雅安市,西邻甘孜州和青海省果洛州,北达甘肃省甘南州。地处川西北高山峡谷区,青藏高原东南缘与横断山脉北端的结合部,东北部为龙门山、岷山,西北部为巴颜喀拉山分支,西南部为大雪山区,南部为邛崃山区。西北部为丘状高原,北部为沼泽地带,东南部为高山峡谷区。岷江发源于东北部松潘县,于州境东南流入成都平原,大渡河上游大金川纵贯西部,黄河流经西北部,为四川省仅有的黄河流域。全州总面积83,002平方公里,2020年常住人口82.26万,藏族和羌族人口比例分别约55%和18%,汉族人口比例约25%。州境大部分传统上属于安多地区,西部金川县、小金县属于康区,自治州首府驻马尔康市。阿坝州为全省主要畜牧区,草原面积辽阔,自然生态和旅游资源丰富。有著名的黄龙、九寨沟、四姑娘山等国家级风景名胜区和世界自然遗产,并有卧龙国家级自然保护区,为大熊猫的重要保育基地。














Das Dinosauriermuseum Zigong (chinesisch 自貢恐龍博物館 / 自贡恐龙博物馆, Pinyin Zìgòng kǒnglóng bówùguǎn) befindet sich in der Großgemeinde Dashanpu (大山鋪) bei Zigong in der zentralchinesischen Provinz Sichuan. Es wurde 1987 gegründet und ist das erste auf Dinosaurier spezialisierte Museum Asiens.
In den 1980er Jahren wurde eine große Menge von Dinosaurierfossilien in der Dashanpu-Formation, sieben Kilometer nordöstlich von Zigong ausgegraben, darunter ein nach dem Fundort benannter Dinosaurier Dashanpusaurus. Unter den ausgestellten Gattungen befinden sich Omeisaurus, Gigantspinosaurus, Yangchuanosaurus, Huayangosaurus und Xiaosaurus.
在圣者观世音菩萨所化之净土--雪域西藏的东方,有处圣洁密域叫瓦须色达,这里就是第二佛陀邬金莲花生大师和吡卢遮那大译师等无量大智成就者亲临加持过的圣地。在这神奇的土地上孕育着一片美丽富饶的草原,传说有块状若骏马的黄金在草原下不停地纵横驰骋,因此人们便将这里称为金马草原。藏传佛教宁玛派著名寺院--东方胜者东嘎显密成就院(东嘎寺)就座落在这金马草原的东嘎山上。东嘎,在藏语中是白色海螺的意思,东嘎寺因此而得名。
东嘎寺是藏传佛教宁玛派白玉传承的著名寺院之一,位于四川省甘孜藏族自治州色达县金马草原上,由观世音菩萨的化身第一世东嘎仁波切创建于清康熙二十四年(1686年),为古今色达十三座寺院之首,由瓦须色达首领家族所护持,曾是瓦须色达的政治宗教及文化中心,至今已有三百多年的历史,期间曾有许多高僧大德在此以闻、思、修和讲、辩、著,主持显密圆融的佛陀教法,培养了许多宣说三藏的堪布和修行大圆满的虹身成就者。
在十年浩劫中,许多佛教圣地寺院都遭到了严重的损坏,东嘎寺也曾毁于一旦。八十年代党的宗教政策得到落实后,东嘎寺逐渐得以恢复。
目前寺院设有显密讲学院和闭关禅修院,有三百余常住僧众修学显宗五部大论,密宗四大密续以及光明大圆满等法门。









洞庭湖古称云梦、九江和重湖,原是中国第一大淡水湖,由于多年来缩水成为中国第二大淡水湖,面积2,820平方千米,古代曾号称“八百里洞庭”。处于长江中游荆江南岸,跨岳阳、荆州、石首、汨罗、湘阴、望城、益阳、沅江、汉寿、常德、津市、安乡和南县等县市。洞庭湖之名,始于春秋、战国时期,因湖中洞庭山(即今君山)而得名,并沿用至今。
Ganz im Norden der Provinz Hunan befindet sich der zweitgrößte Südwassersee Chinas - der Dongting-See. Bei Hochwasser im Sommer und Herbst erstreckt sich der See über eine Fläche von knapp 4000 Quadratkilometern. In den See münden die Flüsse Xiangjiang, Yuanjiang Zishui und Lishui. In der Region um den Dongting-See gibt es zahllose Teeplantagen, Bambushaine und Reisfelder. In der Trockenzeit ragen Hunderte kleiner Inseln aus dem See.
Früher hieß der See Yunmengze - der See von Wolken und Träumen. Er bildete sich vor rund 600 Millionen Jahren durch Verschiebungen in der Erdkruste und teilt sich geographisch in einen östlichen, westlichen und einen südlichen Teil.
Das Gebiet im Osten des Sees ist beliebt wegen seiner jahrhundertealten Gebäude, wie etwa dem Yueyang-Turm, und deshalb seit jeher ein viel ersehntes Reiseziel. In vielen Gedichten wird die Landschaft am östlichen Ufer des Dongting-Sees besungen.(Quelle: www.china.org.cn/german/179230.htm)
Der Dongting-See (chinesisch 洞庭湖, Pinyin Dòngtíng Hú, W.-G. Tung-t'ing Hu) im Norden der Provinz Hunan ist der zweitgrößte Binnensee der Volksrepublik China. Er wird von mehreren Flüssen gespeist und entwässert in den nördlich am See vorbeifließenden Jangtsekiang. Die Provinzen Hunan („südlich des Sees“) und Hubei („nördlich des Sees“) sind nach ihrer Lage bezogen auf den See benannt worden.
Die normale Fläche des Sees beträgt 2.820 km²; im Sommer (Juli bis September), wenn vor allem die Hochwasser des Jangtsekiang in den See fließen, kann sich die Fläche bis auf 20.000 km² ausdehnen. Damit stellt der Dongting-See ein wichtiges natürliches Rückhaltebecken zur Regulierung der Wasserführung des Jangtsekiang dar. Diese Funktion kann der See aber immer weniger wahrnehmen, da die jährlich auftretenden Überschwemmungen in immer kürzeren Abständen die kritischen Marken überschreiten. 1998 verloren mehr als 4.000 Menschen ihr Leben, 2002 waren es weniger, weil die Dämme hielten. Bei den Überschwemmungen handelt es sich weniger um Natur- als vielmehr um von Menschen verursachte Katastrophen. Die Abholzung von Schutzwäldern, Trockenlegung von Feuchtgebieten und Anlage von Wohn- und Industriegebieten in bisher als Überschwemmungsfläche für den See genutzte Bereiche haben dazu geführt, dass diese unwiederbringlich verloren gegangen sind.
Die durch den Jangtsekiang mitgeführte Sedimentfracht, die sich in der Dongting-Ebene ablagerte, führte zur Entstehung sehr fruchtbarer Marschböden, so dass die Ebene um den See zu einem der wichtigsten Reisanbaugebiete Chinas wurde. Auch dadurch gingen ausgedehnte Überschwemmungsareale verloren.
Während der flache Dongting-See zur Zeit der Han-Dynastie noch der größte Binnensee Chinas war, ist seine Fläche seitdem durch die Gewinnung von Neuland kleiner geworden, so dass er heute nach dem Poyang-See an zweiter Stelle rangiert.
Die in den Dongting-See mündenden Flüsse, darunter Xiang (2288 m³/s[2]), Zi (795 m³/s), Yuan (2158 m³/s), Li (551 m³/s) und Miluo, führen dem See im Mittel insgesamt über 6000 m³/s Wasser zu[3], womit der Seeausfluss den mit Abstand wasserreichsten Zufluss des Jangtsekiang darstellt. Zusätzlich erreichen drei südliche Nebenarme des Jangtsekiang mit zusammen über 3500 m³/s mittlerem Durchflussvolumen[3] den See. Sie übertreffen das Volumen des Xiang Jiang, womit der Dongting-See ein Teil des Jangtsekiang-Flusslaufs ist. Besonders aus diesem Zustrom setzen sich große Schwebstoffmengen im Seebecken ab.
Die wichtigsten Städte am See sind Yueyang und Yuanjiang. Changsha, die Hauptstadt Hunans, liegt etwa 60 km südöstlich des Dongting-Sees und kann über den Jangtsekiang, den Dongting-See und den Xiang Jiang mit Seeschiffen erreicht werden.
洞庭湖(どうていこ、拼音: ドンティンフー)は、中華人民共和国湖南省北東部にある淡水湖。中国の淡水湖としては鄱陽湖に次いで2番目に大きい。全体的に浅く、長江と連なっていて、その大量の水の受け皿となっており、季節ごとにその大きさが変わる。湖北省と湖南省はこの湖の北と南にあることからその名が付いた。 7月から9月にかけて長江から大量の水が流れ込み、湖の面積が広がる。通常期の湖の面積は2,820km²(琵琶湖の約4倍)だが、長江から膨大な量の水と堆積物の流入によって増水期は20,000km²(関東平野や四国よりも広い面積)にも及ぶ広さになるという。洞庭湖に流入する河川には、湖南省四大河川といわれる湘江・資江・沅江(げんこう)・澧水(れいすい)などがある。海を航行できる程の規模の船でも、長江から洞庭湖・湘江と経由して長沙にたどり着くことができる。
洞庭湖一帯では古くから歴史と文学と神話がはぐくまれてきたことで知られている。ドラゴンボートによるレースは洞庭湖の東岸に始まったとされ、その由来はこの湖に流入する川である汨羅江(べきらこう)に入水自殺した戦国時代の詩人・屈原の遺体を探し出そうとしたことにあるとされている。
北東岸にある岳陽楼(湖南省岳陽市)は杜甫の「岳陽楼に登る」をはじめ多くの詩人に詠まれ、范仲淹の「岳陽楼記」(先憂後楽の出典)がつくられたことで有名である。
昔は洞庭湖の中に浮かぶ島であった君山(くんざん)(zh)は、現在は岸とつながっているが、かつて多くの道士が隠棲しており、湘江の女神・湘君が遊んだところとして知られる。現在は君山銀針という希少な中国茶の産地である。岳陽楼付近から船で渡ることができる。
洞庭湖の南方の、瀟水と湘江が合流する一帯から洞庭湖にかけての景色は「瀟湘湖南」と称されて親しまれてきた。これに古代の帝王・舜が葬られたとされている九嶷山を取り入れた景観もまたその美しさで知られ、多くの詩が詠まれてきた(劉禹錫の「瀟湘曲」など)。宋代から、このあたりの景観を主に八つの景色とし、瀟湘八景をテーマとした山水画を描くことが流行した。この方式が日本にも広まり、近江八景や金沢八景などの元となった。
Dongting Lake (Chinese: 洞庭湖) is a large, shallow lake in northeastern Hunan province, China. It is a flood basin of the Yangtze River. Hence the lake's size depends on the season. The provinces of Hubei and Hunan are named after their location relative to the lake: Hubei means "North of the Lake" and Hunan, "South of the Lake".[1]
Dongting Lake is famous in Chinese culture as the place of origin of dragon boat racing. It is the site of Junshan Island and is a home to the Finless Porpoise, which is endangered in China.[1]
The area is well known in Chinese history and literature. "Dongting" literally means "Grotto Court", and the lake was named for the huge hall or cavern, which was believed to exist beneath the lake, where the spirits of the Sage-King Shun's wives Ehuang and Nüying were said to be the rulers of this grotto, which was claimed to have underground passages opening to all parts of the empire.[7][8] Dragon boat racing is said to have begun on the eastern shores of Dongting Lake as a search for the body of Qu Yuan, the Chu poet (340–278 BC), and a dragon-king is said to live at the bottom of the lake.
Junshan was also named after the goddess-wives of Shun, who lived there after his death by drowning, while they mourned him and sought for his body all the way from the source of the Xiang River, in which he drowned, and then on down to where it could have drifted, into the lake.[9] Junshan Island, formerly a Daoist retreat, is a famous one-kilometer island with 72 peaks in the middle of the lake. The island is also famous for its Junshan Yinzhen tea.[10] The basin of Dongting Lake and its surrounding area is famous for its scenic beauty, which has been encapsulated in the phrase "Hunan of the Xiao and Xiang rivers" (瀟湘湖南; Xiāo-Xiāng Húnán).[citation needed]
The scenery of the Jiuyi Mountains and of the Xiao and Xiang rivers below is often mentioned in Chinese poetry. The late Tang Dynasty poet Yu Wuling is supposed to have been fond of the scenery of Dongting Lake.[11] During the Song Dynasty, it became the fashion to paint this region's scenery in a set of eight scenes, usually entitled as Eight Views of Xiaoxiang. It is also said that Han Shizhong settled in the region after retired from military service. The fashion spread to Japan, where eventually other famous places were substituted for the Xiao and Xiang rivers.[citation needed] One of the famous ponds based on the geography of the lake is at the Daikaku-ji in Kyoto.
Le lac Dongting (chinois : 洞庭湖 ; pinyin : ), lac Dongting-hu ou lac Dong[réf. nécessaire] est le premier grand lac de Chine, dans la province du Hunan.
La superficie du lac dépend fortement des saisons (De 4000 à 20 000 km2 lors de crues). Les provinces du Hubei et du Hunan tirent leurs noms du lac. En effet, Hubei signifie « Nord du lac » et Hunan signifie « Sud du lac ». Elles étaient autrefois réunies dans la province du Huguang, signifiant « Vaste lac ». Le lac récolte les eaux du Yangtsé[réf. nécessaire]. Il est également alimenté par la rivière Yuan (沅)[réf. nécessaire], la rivière Xiang (湘), la rivière Zi (资), la rivière Yang et la rivière Li (澧)1. Il est par sa superficie le second lac d'eau douce et le troisième lac toutes catégories confondues de Chine, après le lac Qinghai et le lac Poyang.
La tour de Yueyang, bâtie à des fins militaires à l'endroit où le Yangtsé se jette dans le lac est aujourd'hui un haut lieu touristique.
Le lac comporte 2 740 km2 d'eau et 4 080 km2 de zone humide. il est séparé en trois lacs, du fait de l'utilisation des terres de la région dans l'agricutlure ; le lac Dongding ouest et lac Dongding Est, lacs d'eau, et le lac Dongding Sud, qui est une zone humide1.
Le lac Dongding sud avec ses 4 080 km2 de zone humide, soit, à lui seul, 1/8e de la surface totale des zones humides du monde, en fait l'une des plus importantes du monde. Il comporte une protection nationale et un classement AAAA des panoramas d'attraction touristiques sur le mode de l'écotourisme1.
Il lago Dongting (洞庭湖S, Dòngtíng HúP, Tung-t'ing HuW) è un grande e poco profondo lago della provincia dello Hunan nel nord-est della Cina. Si trova nel bacino idrografico del fiume Yangtze (Chang Jiang) e le sue dimensioni dipendono dagli andamenti stagionali. Le province dello Hunan e Hubei devono il nome alla loro posizione rispetto al lago: Hubei significa "nord del lago" e Hunan significa "sud del lago" in cinese.
El lago Dongting o lago Dong, es un lago poco profundo situado en el noroeste de la provincia de Hunan en la República Popular China. El lago se nutre de las aguas que desborda el río Yangtsé, por lo que su tamaño depende de la estación del año. Las provincias de Hubei y Hunan reciben su nombre por la localización que tienen con relación al lago: en chino, Hubei significa Norte del lago mientras que Hunan quiere decir Sur del lago.
Entre julio y septiembre las aguas del Yangtsé se desbordan hacia el lago, haciendo que éste aumente su tamaño. El área del lago, que normalmente es de 2.820 km², puede incrementarse hasta los 20.000 km² en la época de los desbordamientos. El Dongting se alimenta también de los ríos Xiang, Zi y Li.
En el centro del lago se encuentra la isla Junshan, en la que se pueden ver un total de 72 colinas. La isla es famosa también por una clase especial de té, el té de la aguja de plata. Durante la dinastía Qing se utilizaban las hojas de este té para honrar a la familia imperial.
El área que rodea al lago es conocida dentro de la historia y de la literatura china. Se dice que las carreras de barcos con forma de dragón tienen su origen en la orilla este del Dongting. Cuenta la leyenda que un rey dragón habita en el fondo de las aguas del lago.
Durante la dinastía Song la belleza de la zona fascinó a los pintores. Se instauró la moda de representar la región en grupos de ocho escenas.















